پروژه در یکی از محلههای شاخص تهران، فرشته، واقع شده و بنایی است برگرفته از معماری مرسوم دهه هفتاد شمسی. این بنا با بهرهگیری از زبانی خاص در پوسته و تزئینات داخلی، تلاشی جسورانه برای خلق هویتی متفاوت داشته است؛ زبانی که هرچند نیت و جسارت در آن مشهود است، اما در سطح تزئینات متوقف مانده و نتوانسته به عمق تجربه زیستن راه یابد. رویکرد ما در فرآیند احیا، حذف گذشته نبود، بلکه بازشناسی، پرورش و تداوم ریشههای آن بود. جوهرهی بنا از دل کالبد بیرون کشیده شد، پتانسیلهای درونیاش مطالعه و تقویت گردید تا به شکلی انداموار در ساختار پروژه جریان یابد. نتیجه، زبانی تازه و پخته است که دیگر صرفاً در سطح نما و جزئیات باقی نمانده، بلکه درون فضاها تنیده و به تجربهای زنده برای ساکنان بدل شده است؛ همانند کودکی که استعدادهای نهفتهاش پرورانده شده و امروز به بلوغ و هویتی مستقل رسیده است.
ویژگیهای پروژه
احیای هویت معماری دهه ۷۰ با رویکردی معاصر و انداموار
انتقال زبان طراحی از سطح تزئینات به عمق فضا و تجربه زیستن
تلفیق بازشناسی گذشته با خلق هویتی تازه و زنده برای بنا